T: Rorate caeli M: Klonowski, 1867
Niebiosa, rosę spuśćcie nam z góry;
Sprawiedliwego wylejcie chmury!
O wstrzymaj, wstrzymaj, Twoje zagniewanie,
I grzechów naszych zapomnij już, Panie.
Niebiosa...
Grzech nas oszpecił i w nędznej postaci
Stoim przed Tobą jakby trędowaci.
Niebiosa...
O, spojrzyj, spojrzyj na lud Twój znękany
I ześlij Tego, co ma być zesłany.
Niebiosa...
Pociesz się, ludu, pociesz w twej niedoli,
Już się przybliża kres twojej niewoli.
Niebiosa...
Roztwórz się, ziemio i z łona twojego
Wydaj nam, wydaj już Zbawcę naszego!
Źródło: Śpiewnik Liturgiczny, TN KUL